To projekt przeznaczony tylko dla jednego widza. Dla jednego na raz, oczywiście. Intymna, około trzydziestominutowa sesja muzyczno taneczna. Bo słowa są w niej muzyką, służą "do tańca" - otwierają i porządkują przestrzeń między dwoma osobami - performerką i widzem, który ją aktywnie współtworzy, choćby na poziomie wybrania sobie miejsca do patrzenia, słuchania, tańczenia. Ale również na poziomie fizycznej reakcji na jej ( nieinwazyjne, ale zapraszające) działania oraz na poziomie dramaturgicznym, bo raz po raz staje przed alternatywą: kawa czy herbata, pies czy kot, razem czy osobno, szybko czy powoli. 

​

Każda sesja ma inny przebieg wyznaczony wyborami widza/partnera, który za każdym razem definiuje się tym wyborem Słowa - czyli sensy, słowa - znaki graficzne, ale również słowa czyli muzyka. Partytury zamieszczone w scenariuszu przypominają formą utwory poetyckie. W pewnym sensie nimi są, ale ich literacki aspekt jest wtórny wobec ich przestrzenno-rytmicznego porządku.